WEBINAR SUMMARY [PO POLSKU PONIŻEJ]
Jews complain about memory laws: Jews INVENTED memory laws! Judeocentric narratives dominate academia and media, and are protected by censorship and chilling effect. A Jews-Can-Do-No-Evil orthodoxy reigns, as does the absolute primacy of the Jews’ Holocaust. Polish scholars that might say something that Jews don’t like are shut up by the likes of Stanford University’s denial of tenure to Norman Davies, a prestigious British scholar who presented a rare, balanced treatment of Jewish-Polish relations. Since then, historian Marek Jan Chodakiewicz has been silenced.
Norman Finkelstein was released from two universities for bringing the Holocaust Industry to widespread knowledge. Historian Ewa Kurek and investigative journalist Wojciech Sumlinski were demonized because they dared question the Pole-accusing Jedwabne lie. Wikipedia has blacklisted Polish scholars that don’t conform to Jewish ideas—for example, Marek Jan Chodakiewicz, Mariusz Bechta, Wojciech Muszynski, Jan Zaryn, and many others.
Famous Russian writer Alexander Solzhenitsyn was censored for writing some unflattering comments about Jews.
Hannah Arendt was subject to an organized, long-term smear campaign for drawing attention to Jewish-Nazi collaboration. Krzysztof Jasiewicz had similar experiences. Rosemary Sullivan’s book, THE BETRAYAL OF ANNE FRANK, was yanked off the shelves for identifying the Jewish betrayer of the Frank family.
Judeo-Bolshevism is a taboo subject, and Bogdan Musial was muzzled for crossing that line. Historian
Richard C. Lukas was squelched for comparing the sufferings of Polish and Jewish children under the Nazi Germans, and Martin Hohman was sacked for equating the crimes of Communism with the Holocaust. Ariel Toaff and Fr. Tadeusz Guzik were hushed for merely investigating the possibility that Jewish ritual murder had occurred.
Censorship is not limited to obvious acts. Naming and shaming are powerful tools that Jews often use.
Whenever Jews censor, others can also. The Jews invented memory laws when they first criminalized Holocaust denial, and now they gripe that other nations (including Poland in 2018) have followed the Jews’ lead and created their own memory laws!
Podsumowanie Webinarium
Narracje judeocentryczne dominują w środowisku akademickim i mediach i są chronione przez cenzurę. Panuje narracja, że Żydzi nie mogą popełniać zła, podobnie jak absolutna nadrzędność holokaustu Żydów. Polscy naukowcy, którzy mogliby powiedzieć coś, co nie spodobałoby się Żydom, są uciszani przez akcje Uniwersytet Stanforda, który odmówił zatrudnienia Normanowi Daviesowi, prestiżowemu brytyjskiemu naukowcowi, który przedstawił rzadkie, wyważone podejście do stosunków żydowsko-polskich. Od tego czasu Wikipedia umieściła na czarnej liście polskich naukowców, którzy nie zgadzają się z poglądami Żydów – na przykład energicznego historyka Marka Jana Chodakiewicza, Mariusz Bechta, Wojciech Muszynski, Jan Zaryn, i inni.
Słynny rosyjski pisarz Aleksander Sołżenicyn został ocenzurowany za napisanie niepochlebnych komentarzy na temat Żydów. Norman Finkelstein został zwolniony z dwóch uniwersytetów za upowszechnienie wiedzy o Przemysłu Holokaustu.
Hannah Arendt była przedmiotem zorganizowanej, długotrwałej kampanii oszczerstw za zwrócenie uwagi na współpracę Żydów z nazistami. Krzysztof Jasiewicz miał podobne doświadczenia. Sullivana książka „Zdrada Anny Frank” została wycofana ze sprzedaży za wskazanie żydowskiego zdrajcy rodziny Franków.
Żydokomuna to temat tabu, a Bogdan Musial został uciszony za przekroczenie tej granicy. Historyk Ewa Kurek i dziennikarz śledczy Wojciech Sumliński zostali zniesławieni i wykluczeni, ponieważ odważyli się zakwestionować standardową, judeocentryczną narrację obwiniającą Polaków za wydarzenia w Jedwabnem.
Richard C. Lukas został uciszony za porównanie cierpień polskich i żydowskich dzieci pod rządami nazistowskich Niemców, a Martin Hohman został zwolniony za zrównanie zbrodni komunizmu z Holokaustem. Ariel Toaff i ks. Tadeusz Guzik zostali uciszeni za samo zbadanie możliwości, że doszło do żydowskiego rytualnego morderstwa.
Cenzura nie ogranicza się do oczywistych działań. Nazywanie i piętnowanie (pedagogika wstydu) to potężne narzędzia, z których często korzystają Żydzi.
Kiedy Żydzi stosują cenzurę, inni też mogą to robić. Żydzi wymyślili ustawy o pamięci, kiedy po raz pierwszy uznali zaprzeczanie Holocaustowi za przestępstwo, a teraz narzekają, że inne narody (w tym Polska w 2018 r.) poszły w ślady Żydów i stworzyły własne ustawy o pamięci!
